De organisatie die vertrouwen durfde zaaien wist prachtige en toonaangevende resultaten te oogsten.
Medewerkers waren betrokken en trots, zelden ziek, hadden plezier in hun werk en scoorden een tevredenheid van 8 en hoger op vrijwel elk onderdeel.
De resultaten met cliënten maakte dat andere organisaties nieuwsgierig werden.
Vertegenwoordigers van deze organisaties kwamen langs en werden rondgeleid door de prijzenkast van de meest exclusieve zorg die er bestond.
Vanuit het hele land maar soms ook delegaties vanuit het buitenland, maakten op studiereis door Nederland een stop bij deze bijzondere zorgorganisatie.
Elke discipline die mee kwam vertrok gegarandeerd aan het eind van de dag geïnspireerd met een hoofd en hart vol ideeën.
Dit willen wij in onze organisatie ook!
De trots, het enthousiasme, de bevlogenheid en bovenal de prettige en verleidelijke manier van samenwerken.
Zo zag gelijkwaardigheid, onvoorwaardelijk en samen er dus uit!
Ik kan mij nog herinneren dat een team met financieel specialisten toevallig die dag de vergaderruimte gebruikte van deze bijzondere voorziening.
Tijdens een pauze raakte ik bij het koffiezetapparaat in gesprek met de groep medewerkers. "Weten jullie waar je bent?" vroeg ik de aanwezigen.
Mensen haalden hun schouders op. De naam van het gebouw hadden ze onthouden vanwege de navigatie die was ingesteld maar waar men nu echt was wist men niet.
Enthousiast vertelde ik de mensen over het ontstaan van deze manier van zorg en hoe dit gebouw uiteindelijk was gebouwd in samenspraak met de professionals en afdeling huisvesting. Een ware co-creatie.
Het afdelingshoofd was reeds vele jaren betrokken. Van redelijk dichtbij had hij het ontstaan van deze specifieke vorm van zorg en begeleiding kunnen volgen.
Enthousiast vertelde hij dat hij onderdeel was geweest van de eerste en vooral ook lastige maar tevens bijzondere jaren.
De wijze waarop hij sprak straalde trots en respect uit. Hij toonde zich onderdeel van het succes. Prachtig. Zo moest het zijn.
Een toevallig aanwezige medewerker die met een opdracht voor zijn opleiding bezig was, stelde spontaan een rondleiding over de woningen voor.
Gretig ging men hier op in. Het mogen aanschouwen waar het ‘echt’ gebeurde was toch de spreekwoordelijke kers op de taart.
De mensen keken hun ogen uit. De verhalen kenden ze maar nu ze er rondliepen terwijl uitgelegd werd wat dag in dag uitgeprobeerd werd, was kippenvel niet meer te onderdrukken.
Het enthousiasme sloeg over op het team financiële medewerkers.
Ineens kregen indicaties en meerzorg toekenningen een gezicht, kostenplaatsen veranderden in prachtige woningen en alle investeringen werden omgezet in trots.
Hier ging het dus om.
Hier draag ik dus aan bij.
Wij met onze organisatie brachten dit voort.
Ik zie het afdelingshoofd nog voor me.
Z’n hoofd iets naar achteren, kin omhoog, zelfverzekerde blik met kleine glimlach, z’n borst vooruit en z’n handen ontspannen voor z’n lichaam. Prachtig!
Daar stond hij ‘de trots in de branding’.
Ga het doen!
Comentarios